نیما نجارباشی عضو انتخابی تیم ملی کیک‌بوکسینگ شد

نیما نجارباشی از شش‌سال قبل رشته کیک‌بوکسینگ را انتخاب کرده و تا به امسال که کلاس دهم است آن را ادامه داده است. در این مدت ۱۰ مدال طلای استانی و یک طلای کشوری به دست آورده است. همچنین سال گذشته عنوان بهترین مبارز استان را در مسابقات انتخابی تیم ملی در ورزن ۴۵ کیلوگرم از آن خود کرده است.

این ورزشکار ساکن محله هفده شهریور با جدیت ورزش را دنبال می‌کند و به‌تازگی عضو انتخابی تیم ملی شده است. این روز‌ها نزدیک به شش‌ساعت تمرین فشرده دارد تا برای رسیدن به تیم ملی آمادگی داشته باشد. امید دارد همراه با این تیم به المپیک برود و از مدال‌آوران کشورمان باشد.

مطلب مرتبط جهش روی سکوی موفقیت

- چطور کیک‌بوکسینگ را انتخاب کردی؟
به رشته‌های رزمی علاقه داشتم و مسابقات این رشته را با آنکه سنم کم بود دنبال می‌کردم. هنگامی که از علاقه‌ام به پدرم گفتم، او هم استقبال کرد، زیرا خودش هم در جوانی بوکس کار می‌کرد.

- اولین مسابقه‌ای که رفتی چطور بود؟
استرس داشتم و کمی به خاطر فضایی که در آن قرار گرفته بودم خودم را باخته بودم. قبل از مسابقه تمرین فشرده‌ای داشتم و می‌خواستم دست پر بیرون بیایم. به همین خاطر با خودم خلوت کردم و تمرکزم را به دست آوردم. برای اولین بار که مدال طلا را هئیت داوران دور گردنم انداختند مزد زحمت‌هایی که کشیده بودم را گرفتم.

- آسیب‌دیدگی یا شکست باعث نشد از این ورزش دل‌سرد شوی؟
هر ورزشی آسیب‌دیدگی دارد. من هم از این قاعده جدا نبودم. تا به حال آسیب‌دیدگی شدیدی نبوده که به خاطر آن ورزش را کنار بگذارم. شکست را هم مقدمه پیروزی می‌دانم. هیچ‌گاه این دو، سد راهم نبوده و فکر نمی‌کنم که به خاطر این شکست ورزش را کنار بگذارم.

- ۱۰ سال آینده خودت را در این ورزش کجا می‌بینی؟
از اولین روزی که تمرین رفتم برای خودم هدف گذاشتم. آن دوره می‌خواستم در استان و سپس در کشور مقام اول را به دست بیاورم. به عبارتی ورزشکاری شناخته شده باشم. شکر خدا به این دو دست پیدا کردم. حالا هدفم رسیدن به المپیک است. می‌خواهم در اولین دوره مسابقات کیک‌بوکسینگ که در المپیک ۲۰۲۸ برگزار می‌شود مدال طلا را برای کشورم به‌دست بیاورم.

- برای رسیدن به این هدفت چه کار می‌کنی؟
اگر بخواهم موفق باشم باید حرفه‌ای عمل کنم. از این رو برنامه دقیقی دارم که به آن پای‌بندم. دست کم روزی ۶ ساعت تمرین فشرده دارم. عضو هیچ گروه مجازی نیستم، چون فضای مجازی وقتم را می‌گیرد و از تمرین عقب می‌مانم. شب ساعت ۱۰:۳۰ می‌خوابم. به تغذیه‌ام اهمیت می‌دهم و با یک برنامه‌ریزی درست به درسم می‌رسم.

- به چه کسی احساس دین می‌کنی؟
به پدرم که ساعت‌ها می‌نشیند و کارش را به خاطرم تعطیل می‌کند تا تمرین را ببیند و هر چه لازم داشته باشم برایم فراهم می‌کند. استادم آقای امیری که همواره حمایتم کرده و بهترین تمرین‌ها را برایم در نظر می‌گیرد.

- اوقات‌فراغت یک ورزشکار چطور می‌گذرد؟
اگر ورزش نکنم باز هم فعالیت‌هایی انجام می‌دهم که دور از ورزش نیست. مثل اینکه فیلم مبارزه‌های ورزشکاران دیگر را می‌بینم. مطالعه می‌کنم و اگر وقتی داشته باشم با دوستانم به تفریح می‌روم.


* این گزارش سه‌شنبه ۸ آبان‌ماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۷ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.